نکات مهم رویش جوجه یک روزه
نکات مهم رویش جوجه یک روزه : تخم نطفه دار مرغ بعداز روند وقتی 21 روزه در دستگاه جوجه کشی تبدیل به جوجه میشوند که نکات مهم در زمینه ی رویش جوجه های یک روزه را در‌این مقاله توضیح خوا هیم بخشید. بعداز تهیه و تنظیم تخم نطفه دار مطمئن و با طرح ریزی و ضدعفونی دستگاه جوجه کشی بر روی کتف های اختصاصی ستری چیده و در دستگاه قرار دهید. دمای ستر مرغ 37.7 جایگاه سانتی گراد و رطوبت نسبی مرحله ستر 55 درصد و دمای هچر 37.2 مرتبه سانتی گراد و رطوبت نسبی مرحله هچر ( 3 روز پایان ) 70 درصد میباشد. تخم نطفه دار ها پس از 10 روز نطفه بینی می‌شود و تخم نطفه دار های پرتی را از دستگاه جوجه کشی بیرون کنید تا مابقی تخم نطفه دار ها فارغ از مزاحمت تبدیل به جوجه شود.
او‌لین علائم بعداز هچ جوجه ها از دستگاه جوجه کشی کم آب شدن مالامال پشت گردن است که با مشاهده این علائم جوجه ها را بصورت تعداد از دستگاه خروج نمائید، جوجه های بیرون گردیده از دستگاه جوجه کشی را در اتاقی گرم با دمای 30 تا 35 جایگاه سانتی گراد ( دمای کف اتاق ) محافظت فرمائید و برای رساندن دمای کف به‌این رتبه حرارت شایسته ترین راهکار مامان تصنعی و مصنوعی است.
مامان تصنعی و مصنوعی با یک حلب گرد و در پایین آن از المنت ، چراغ مادون قرمز رنگ ( جیوه ای ) و یا این که لوله های آب گرم تهیه و تنظیم می گردند که شایسته ترین مامان تصنعی برای جوجه های برنا هست که تا 10 روز اولیه معاش در ذیل آن رویش می‌یابند. از هفته نخستین به آنگاه هر هفته 2 جایگاه از دمای اطراف رشد را نادر نمائید تا جوجه های نو هچ گردیده به وضعیت معمولی گوشه و کنار عادت نمایند.
نکات مهم در خصوص رشد جوجه های یک روزه
جوجه های برنا تا 2 روز نخستین معاش نیازی به تغذیه ندارند و از ذخیره گونی زرده جذب گردیده خویش به کارگیری میکنند. جوجه ها تا 2 روز نخستین معاش خویش از محلول آب و شکر + مولتی الکترولیت به نسبت مشخص و معلوم مصرف میکنند. جوجه های برنا بدلیل اینکه پیوسته در باطن دستگاه جوجه کشی آب تن خویش را از دست می‌دهند، سریعا” دهیدراته میشوند. این وضعیت حتی‌در دستگاه هچر ، اتاق انبار جوجه ها و یا این که در زمان جابجایی طولانی زمان فیس می‌دهد. معمولا برای کاهش خطر دهیداتاسیون جوجه ها ، ارتقا رطوبت نسبی در زمان انبار و یا این که منتقل کردن جوجه های 1 روزه پیشنهاد می شود.
دمای مناسب تن جوجه یک روزه حدود 40 – 40.5 سکو سانتی گراد هست. درین دما جوجه شم راحتی می‌کند و بدنبال آب و غذا می رود.
ولی تغییر و تحول دمای نرمال تن بواسطه شیوه های تشعشع ( دیواره های تالار و کف ) موجب اندوه و سستی پرنده می‌شود. هنگامی دمای تن پرنده به 41 مرتبه ارتقا می‌یابد ( 0.5 جایگاه بیش تر از حد نرمال ) پرنده آغاز به له له زدن می نماید. این واکنش پرنده موجب ارتقا اتلاف رطوبت از تن می گردد و در شرایط وخیم ، جوجه ممکن می باشد در بازه 24 ساعت بیش تر از 5 گرم و حتی گهگاه بیشتراز 10 گرم رطوبت تن خویش را از دست دهد. در‌این‌حالت در حالتی که رطوبت نسبی تالار را ارتقاء دهیم در واقعیت بازدارنده از دست رفتن رطوبت تن جوجه گردیده ایم. ولی از طرفی دیگر با این فعالیت بازدارنده خنک کردن پرنده به وسیله خودش گردیده ایم. در صورتیکه که جوجه شم راحتی نماید و از روش بینی نفس بکشد ، تغییرات رطوبت نسبی تاثیر اندکی بر ترازو اتلاف رطوبتی پرنده خواهد داشت.
