تخمگذاری در روی بستر و یا نرده ( اسلت ) می تواند مشکل ها مهم برای واحد ساخت کننده ایجاد کند . بخش اعظم تخم مرغ های بستری از حیث بهداشتی برای جوجه کشی مناسب نمی باشند زیرا اینگونه تخم مرغ ها کثیف اند و تخم مرغ های کثیف اکثرا درستر منفجر می شوند . تخم مرغ های آلوده و کثیف چه بسا در شرای به میزان کم درستر قرار داده شوند ، پس از انفجار بضاعت کثیف کردن تمام تخم مرغ های مو جود درستر و یا این که دست‌کم ، تخم مرغ های دور و اطراف خویش را دارند .
بنابراین تخم مرغ های بستری نه تنها برای واحد تولید کننده این مدل تخم مرغ ها سودآوری ندارند بلکه برای سایر واحدهایی که تخم مرغ های نطفه دار خویش را در کنار آنها ست می نمایند هم ضرر آور می باشد .
مرغ به طور ارگانیک نیاز به محلی سهل و آسان و امن جهت تخمگذاری دارااست . بدیهی میباشد در سیستم پرورش صنعتی ، گرچه وظیفه مرغ فقط تخمگذاری است البته وضعیت اضطراری جهت تخمگذاری همانند تخمگذاری در حالت ارگانیک هست یعنی مرغ نیاز به محوطه سهل وآسان و امن و مناسب دارااست . به عبارت دیگر لانه های تخمگذاری که محل تخمگذاری مرغ در سیستم پرورشی صنعتی میباشد باید تمیز ، نصفه بدون‌نور ، دارای بعدها مناسب ، کم آب ، بدور از شلوغی و دارای دمای متعال و بدون کوران باشد .
در گله های تجاری این موقعیت به طور کامل آماده نمی شود ، بدین ترتیب مرغ ناحیه مطلوب را تشخیص می دهد و در آن آشیانه گزینی می نماید . مرغ ها تابع طبیعت خود می باشند و یک آشیانه و یا این که یک محل معلوم را برای تخمگذاری انتخاب می کنند و مدام در آن لانه تخم می گذارند . به همین برهان می باشد که گهگاه اوقات دیده می شود که چند مرغ در یک آشیانه تخم می گذارند در حالی که لانه کناری آن خالی است . دستگاه جوجه کشی
جهت
پیشگیری از تخمگذاری روی بستر نکات زیر باید رعایت گردد: در زمان پرورش می توانایی طیوران را به پریدن و فروآمدن در جای امن تشویق کرد به‌این خواسته می توانایی سکوها یا جایگاه هایی را در قسمت های متفاوت سالن قرارداد ( سکوی پریدن ) . به ازای هر 1000 – 500 قطعه پرنده یک سکو باید مراد گردد . تعبیه سکوها هر چه زودتر ( 3-2 هفتگی ) بایستی رخ گیرد . همینطور بهره گیری از سکوها از سن 2 هفتگی جهت خروس ها موثر می باشد . در سالن هایی با سیستم نرده ، موادی که در تولید سکوهای پریدن زمینه به کار گیری قرار می گیرد ترجیحا بایستی از فرآورده نرده ( اسلت ) باشد .
استعمال از روشنایی کمتر از 5 لوکس در زمان پرورش ممکن می باشد سبب ساز تنبلی طیور گشته و طیور ممکن است این ویژگی را در ارتفاع معاش خویش حفظ کنند که نهایتا سبب ساز به عدم رغبت طیور به تخمگذاری در لانه های تخمگذاری می گردد .
از خط مش رفتن سریع و باشتاب در تالار دوری نمائید . شیوه رفتن پرسرعت در سالن سبب ساز ترسیدن مرغ ها و وحشت آنها از رفتن به لانه ها می گردد . به کارگران فراگیری دهید در تالار همیشه آهسته را بروند .
جهت حرکت و رویکرد رفتن افراد در تالار باید به سوی لانه های تخمگذاری باشد تا به‌این وسیله پرنده ها بسمت لانه ها سوق‌دهی شوند . رشد دهندگانی که تالار را زودتر جهت تولید فراهم می کنند خلل ها تخم مرغ بستری کمتری دارند ( آشیانه گذاری را زودتر انجام داده اند) . بسیار حیاتی است که قبلی از تخمگذاری ، طیور لانه ها را شناسایی کنند .
تراکم
گله: تراکم بیش از 6 مرغ در هر متر مربع موضوع ساز تخمگذاری روی بستر خواهد بود .
فضای مناسب برای تخمگذاری ( 2 cm 100-90 ) برای هر مرغ در لانه های تخمگذاری مشترک و یا این که یک آشیانه انفرادی برای حداکثر 5/4 – 4 مرغ می باشد .
مدیر
بستر: عمق مطلوب بستر در آغاز تولید ( دست‌کم عمق بستر 8-5 سانتیمتر ) از علاقه مرغ ها به گذاردن تخم روی بستر می کاهد . هر وقت که پوشال بستر طولانی تر شده ، به لحاظ می رسد که میزان تخم مرغ های بستری هم اضافه گردیده می باشد .
دانخوری
و آبخوری: از طول مناسب دانخوری و آبخوری مطمئن باشید . در غیر این چهره ممکن میباشد بعنوان یک سد فیزیکی عمل کرده و دسترسی به آشیانه ها را محدود نماید و در پی آن تعداد تخم مرغ های بستری ارتقاء یابد .
در صورت قرار به چنگ آوردن یک خط دانخوری روی نرده (اسکلت) ، دست کم 60 سانتیمتر مسافت در بین دانخوری و آشیانه های تخمگذاری تولید فرمایید و حتما دانخوری ها را پس از اتمام دان بالا بکشید به طوریکه پرنده بتواند به راحتی از زیرآن بگذرد و در فیض محلی برای آشیانه گزینی ایجاد نشود .
دانخوری های خروس ها بایستی دور از آشیانه ها باشند به طوریکه خروس ها نتوانند یک سد فیزیکی را برای ورود مرغ ها به آشیانه ها تولید کنند این دانخوری ها باید در طول روز بالا باشند تا مرغ ها در ذیل آنان آشیانه گزینی نکنند .
نزدیک کردن بازه تغذیه به مدت روشنایی می تواند در حل نقص تخم مرغ بستری کمک نماید .
حداقل فاصله در بین لانه تخمگذاری تا آبخوری های نیپل باید 45 سانتیمتر باشد ، این فاصله در مورد آبخوری های آویز هم بایستی رعایت شود .
میزان آبی‌رنگ که از آبخوری نیپل بیرون می شود نباید کمتر از 80 میلی لیتر در دقیقه باشد . ارتقا بازه زمانی نوشیدن آب می تواند از دسترسی مرغ ها به لانه ها دوری کند .
تا آنجا که ممکن میباشد توزیع وسایل در تالار منطقی باشد . دانخوری های خروس ها می بایست به دیوار نزدیک باشد آنگاه دانخوری مرغ ها وسپس آبخوری ها و آن گاه آشیانه ها . هیچ وقت دانخوری خروس ها را نزدیک لانه قرار ندهید .
دانخوری
– آبخوری – آشیانه تخمگذاری: توزیع ضعیف دان ، هم وقتی خوردن دان با پیک ساخت ، صرف وقت مضاعف برای تغذیه به عامل کوچک بودن بعدها دان ، وجود فضای قلیل داخوری ، رخت و پاش دان روی بستر ، وجود نقاط روشن دل در تالار در مجاورت صفحه ها خنک کننده ، آشیانه های تخمگذاری و هاپرهای دانخوری ، و بالاخره نا مناسب چیدن وسایل مرغداری از اهم عوارض تخمگذاری روی بستر می باشد .
عده
آوری تخم مرغ های بستری: افزایش تعداد دفعات توده آوری تخم مرغ های بستری در هفته های اولیه تولید (25 تا 30 هفتگی) (حداقل 8 بار در روز) در کاهش تخم مرغ های بستری موثر خواهد بود .
رئیس
آشیانه های تخمگذاری: لانه ها را با دیدن اولی تخم مرغ و یا این که تعدادی روز پیشین از اولین تخمگذاری مسئله توقع به روی پرنده باز نمایید و از قراردادن کف متحرک آشیانه ها و ریختن پوشال چوب تا نشانه گذاری جلوگیری نمایید .
گشوده کردن لانه ها برای زمان طولانی قبل از تخمگذاری عشق مرغ ها را جهت رفتن به آشیانه های کاهش داده و در فیض اندازه تخم مرغ بستری ارتقاء می یابد ، عملکرد نمائید شم کنجکاوری پرنده را تقویت کنید .
ارتقاع بستر تا چوب پرش نباید بیش از 45 سانتیمتر باشد . در حالتی که ارتفاع فراتر می باشد پلکان مناسب تعبیه شود .
فاصله آبخوری ها را از آشیانه های تخمگذاری طوری تنظیم نمایید که نتواند به رخ بازدارنده و سد فیزیکی برای رفت و آمد مرغ به آشیانه ها فعالیت کند .
لانه های تخمگذاری می بایست در مقدمه مستقیما در کف سالن قرار گیرد به طوریکه در تحت آن ها فضای خالی جهت لانه گزینی و تخمگذاری طیور جانور نباشد .
هماهنگ با ارتقا درصد ساخت ، فاصله آشیانه های تخمگذاری را از بستر افزایشدهید .
در 10 درصد ایجاد بایستی یک سوم آشیانه ها بالا برده شوند . (روی شالوده ها قرار داده شوند .) در 30 درصد ایجاد یک دوم لانه ها بالا برده شوند .
در 50 درصد ساخت تمامی لانه ها بالا برده شوند .
ناحیه ذیل آشیانه ها را بسته نگه دارید تا تخم مرغ های بستری به حداقل رسد . تخم مرغ هایی که در روزهای اول ایجاد در لانه ها نهاده می شوند را به درون آشیانه های دیگر منتقل نمایید . اینکار سبب ساز تشویق طیور به تخمگذاری در تمام لانه ها می گردد .
تخم مرغ های بستری را در آشیانه ها قرار ندهید زیرا سبب آلودگی پوشال آشیانه ها می گردند .
به ازای هر 5/4-4 مرغ یک لانه تخمگذاری مراد فرمائید لبه های پایینی لانه های تخمگذاری بایستی دست کم 7-5 سانتیمتر ودر بهترین وضعیت 5/12 سانتیمتر از کف آشیانه ها فراتر باشد تا پوشال آن به راحتی بوسیله مرغ ها خارج ریخته نشود .
پوشال درون لانه ها می بایست منزه باشد . پوشال خراب و کلوخه شده سبب به تولید وضعیت نامناسبی برای مرغ شده و منجر می شود که مرغ رغبت کمتری به تخمگذاری در آشیانه را نشان دهد .
محفظه کثیف در محل ورود آشیانه ها ممکن است مرغ را از رفتن به لانه منصرف نماید .
در
سالن هایی که دارنده سیستم اتومات جمع آوری تخم مرغ هستند: مسیر عبور تخم مرغ و تسمه نقاله باید منزه و عاری از بوهای نامطبوع باشد . پوشش نوار نقاله بایستی مدام تکان آن را مخفی نگه داراست .
در آغاز کار ، سرعت تسه نقاله می بایست کم باشد . از انجام کارهایی که سبب گریزو فرار طیور از آشیانه های تخمگذاری می گردد دوری نمایید .
یک بار شروع تسمه نقاله در روز اولیه کافی هست و به تدریج آن را ارتقاء دهید . این دستور سبب ساز مانوس شدن تدریجی پرنده ها با صدا و لرزش تسمه نقاله می شود .
تسمه نقاله آلوده و آلودگی پوشال لانه های تخمگذاری با مدفوع ، باعث عدم رغبت طیور به رفتن به درون آشیانه ها می گردد .
رئیس
خروس ها: افزایش نسبت خروس ها سبب ساز عدم رغبت و رغبت مرغ ها برای رفتن به آشیانه های تخمگذاری می گردد . نسبت مطلوب تعداد خروس به مرغ و همینطور اختلاف وزن خروس با مرغ بایستی دقیقا رعایت شود .
نسبت درصد خروس به مرغ باید با پیشنهاد های کاب هماهنگ باشد .
ارتقا بیش از حد خروس سبب ساز ایجاد استرس در مرغ ها شده و بخت ایجاد تخم مرغ بستری را ارتقا می دهد .
تهویه:
یک عدد از فاکتورهای اساسی که بایستی مدنظر قرار گیرد تهویه مطلوب می باشد . در صورتکیه شرایط محیطی مناسب وجود نداشته باشد مرغ ها در بیرون از لانه ها ، تخمگذاری می کنند .
با فشار منفی بسیار ، آشیانه ها خیلی سرد می شود و در سود مرغ ها تمایلی برای رفتن به داخل آشیانه های تخمگذاری ندارند این مورد در زمانیکه هواکش ها مستقیما رو به لانه ها هستند حادثه می افتد .
با فشار منفی کم ، آشیانه ها در تابستان خیلی گرم می شوند و در نتیجه مرغ ها تمایلی برای رفتن به لانه های تخمگذاری ندارند .
شدت
نور و توزیع آن: نور می بایست بصورت یکنواخت و به مقدار 60-40 لوکس در مرحله پرنده توزیع گردد . فروغ نباید مستقیما به درون آشیانه های تخمگذاری بتابد . عدم توزیع یکنواخت روشنایی منجر ساخت نقاط بدون‌نور در سالن می گردد که سبب ساز تخمگذاری مرغ ها در آن نقاط خواهد شد . جهت پیشگیری از تخمگذاری در نقاط بدون‌نور و کور باید در آن نقاط لامپ های بیش تر تعبیه شود .
