faakhte

 رفاه حیوان در مرغ های تخمگذار به نوک زدن و آسیب رساندن پرها با نوک معطوف می شود . در این خصوص تغذیه ‏نقش مهمی را ایفا می نماید . صورت و ساختار طعام ، خط مش های تغذیه کردن ، و ارزش غذایی کلیه درسیر شدن پرنده و ‏نوک زنی پرها تأثیر گذار هستند‏‎ . 

گروه طیوران صنعت فاخته

‎ از سال 2012 میلادی به بعد در اتحادی? اروپا حکم ممنوعیت نگهداری طیور در قفس اعلام شد و هم مقطع در بعضی ‏کشورها در خصوص ممنوعیت نوک چینی نیز طرح ریزی شد . این تغییرات باعث به بروز مشکلاتی از قبیل نوک زنی ‏پرها و کانیبالیسم شد . نوک زنی پرها به یک‌سری دلیل بستگی داراست که از آن گزاره عوامل ژنتیکی ، محیطی و تغذیه است . ‏برخی از نظریه ها راهکار تغذیه را بعنوان دلیلی برای کاهش کانیبالیسم در بین طیور دانسته اند . بخصوص تغذیه در ‏پولت ها و جوجه ها با کاهش آسیب رساندن و نوک زدن پر ها در بزرگسالی نقش خود را بخش اعظم نشان می دهند‏‎ . 

‎‎• ‎تأثیر روزهای اول زندگی طیور روزهای اولیه حیات طیور ظاهراً نقش مهمی در ارتقاء رفتارهای نوک زنی طیوران داراست . روزهای اولیه معاش ‏دور? اصلی و بحرانی است که نقش پذیری در آن صورت می گیرد . در این عصر ، وابستگی ها و تأثیرات محفظه پیرامون ‏اهمیت خویش را در تمام طول حیات نشان می دهد . در تحقیقی که انجام شد ، پولت های 0-4 هفته را بر روی شن ، کاه و ‏مفتول حفظ و رشد دادند . پس از آن تمام تیم بر روی شن و کاه حفظ شدند . آن گونه از مرغ هایی که بر ‏روی مفتول مراقبت شدند بدترین وضعیت پر و بال و پر را داشتند نوک خوردگی پرها در میانشان بخش اعظم به دیده می‌خورد و ‏حمام شن و ماس? کمتری می گرفتند و بخاطر همنوع خواری آمار مرگ و میر در در میان آن ها بیشتر بود . این تحقیق اهمیت ‏‏4 هفت? اولیه حیات را بر روی رفتارهای نوک زنی طیور نشان می دهد‏‎ .‎ 

در تحقیقی دیگر ، یک دسته دیگر از تأثیر لایه های زیرین چک شد . طیور بر روی سطح ها مفتولی حفظ شدند و ‏در سنین متفاوت این سطح مفتولی با سطح سفت و محکمی که با تراشه های چوبی پوشیده گردیده بود جایگزین شد . مرغ ‏های بالغی که بر روی سطح ها مفتولی رشد و رشد یافته بودند در مقایسه با مرغ هایی که بر روی سطوحی با تراشه ‏های چوبی نگهداشته شده بودند نوک زنی بیشتری از خود نشان می دادند . مرغ هایی که بر روی سطوح با تراشه های ‏چوبی نگه داشته شده بودند نوک زدن به زمین در میانشان اکثر دیده می شد . به حیث می رسید که زمان تماس با سطوح ‏مختلف بر روی اندازه نوک زنی پرها تأثیرگذار باشد . پولت هایی که در 10 روزگی در تماس با شن و ماسه بودند در ‏مقایسه با پولت هایی که در یک روزگی در معرض شن و ماسه قرار گرفتند رفتارهای نوک زنی بیشتری از خویش نشان ‏دادند . پولت هایی که بر روی سطوح مفتولی و بدون هیچ شانسی برای کاویدن و جستجو کردن نگه داشته شدند نوک زنی ‏های خفیفی داشتند که احتمالاً سبب به نوک زنی های شدید در آینده می گردد‏‎ .‎ 

‎• 

‎شکل خوراک و راه و روش های تغذیه در مرغ های تخمگذار ، شکل و قالب غذا معمولا به چهره قابل انعطاف و خمیری می‌باشد . پژوهش ها نشان داده تغذی? طیور با ‏خوراک بصورت پلت سبب به ارتقاء نوک زنی پرها می گردد . ارتباط و مقابله قابل توجهی بین وجود و یا فقدان علوفه و ‏شکل خوراک (چه بصورت پلت و یا نرم) وجود داشت . اندازه بالای نوک زنی و آسیب دیدگی پرها در مرغ های ‏تخمگذاری که در سطوح سوای کاه مراقبت می شدند و با پلت تغذیه می شدند حاکی از آن بود که مرغ های تخمگذار ‏بایستی با میزان قابل قبولی علوفه تغذیه شوند . 

هنگامیکه مرغ ها با خوراکی که به انداز? کافی و مناسب ریز و له گردیده بود ‏تغذیه شدند چون بخش اعظم سرگرم تناول کردن طعام می‌باشند و بازه بیشتری را صرف تناول کردن و نوک زدن به خوراک می کنند ‏رفتارهای کانیبالیسمی و زخم رساندن به پرها خیلی کمتر از زمانی می‌باشد که با طعام درشت خیس تغذیه می گردند ‏ مرغ 

هایی که بر روی سطح های با تراشه های چوبی نگه داشته گردیده بودند نوک زدن به زمین در میانشان بخش اعظم چشم می شد‏ ‎• 

‎تأثیر ترکیبات و مواد سازند? خوراک‏ محتویات پروتئینی ، مواد معدنی ، انرژی و فیبر طعام بر روی رفتارهای کانیبالیسمی تأثیر می گذارد . کاهش اندازه ‏انرژی طعام می تواند سبب ساز به بهبود وضعیت لبریز و بال ها شود . در تحقیقی که انجام شد، دو گروه بلدرچین های ژاپنی ‏را که یکی با غذای رقیق شده با 40 درصد پودر سلولز و دیگری با غذای عادی و رقیق نشده تغذیه می شدند با یکدیگر ‏مقایسه شدند . جذب طعام در گروهی که از غذای رقیق شده تغذیه می شدند بخش اعظم بود ؛ به این معنا که آنها بضاعت جبران ‏غذای کم انرژی را داشتند . طول بازه زمانی وعده های غذایی عمده و فاصل? میان وعده های غذایی کوتاه و تعداد وعده های ‏غذایی در ارتفاع روز عمده بود . رژیم غذایی رقیق همچنین سرعت پرندگان را نیز افزایش داد و حاکی از ارتقا اندازه ‏تردد و عبور پرنده ها (به سمت غذا) بود و این به این مفهوم بود که اندازه عبور و رفت و آمد طیوران هم متأثر از رقیق شدن ‏غذا و کاهش مقدار انرژی از غذای دریافتی بود‏‎ . 

‎ به ویژه فیبرهای نامحلول ، زمان برهه زمانی میل کردن خوراک را اکثر می نماید . به علت ارتقاء مقدار فیبر درشت جان دار در ‏خوراک ، هضم در سنگدان نیز کاهش می یابد . پولت هایی که رژیم غذایی ناچیز انرژی دریافت می کردند مقدار میل کردن ‏غذا در آها عمده می شد سوای آنکه مقطع بازه زمانی میل کردن غذا در آن ها ارتقاء یابد . در طول دور? پرورش، کاهش مقدار ‏انرژی تأثیر بیشتری بر روی رفتارهای کانیبالیسمی می گذارد . مرغ هایی که در ارتفاع دور? تخمگذاری با اندازه بالای ‏کربوهیدرات نامحلول تغذیه می شدند در مقایسه با مرغ هایی که رژیم غذایی استاندارد و معمول را دریافت می کردند، ‏وضعیت لبریز و بال و پر بهتری داشتند . همچنین مرغ هایی که در هر دو دور? رویش و تخمگذاری با رژیم غذایی ‏کربوهیدرات دار محلول تغذیه می شدند در مقایسه با مرغ هایی که فقط در یک عدد از عصر های رشد و یا این که تخمگذاری از ‏این مدل رژیم غذایی برخوردار می شدند، از شرایط لبریز و بال و پر بهتری در دور? تخمگذاری برخوردار بودند . 

‏ ‎ 

• ‎اشباع و سیری در مرغ های تخمگذار‏ فرایند اشباع و سیری پذیری و یا احساس گرسنگی در مرغ و ماکیان و تأثیرات آن بر روی رفتارهای کانیبالیسمی هنوز ‏کاملاً مشخص نشده . سنگدان منتخب از مجرای معدی هست که نقش مهمی در تعدیل و تهیه تغذیه دارااست . فیبرهای نامحلول ‏نقش مهمی در عملکرد سنگدان دارااست . آنان در سنگدان انباشته می شوند و بیشتر از بقیه مواد غذایی در بدن می نظیر . به ‏همین دلیل انتظار می رود که پرنده را برای برهه زمانی طولانی تری سیر نگه داراست . مرغ هایی که با رژیم غذایی کربوهیدرات ‏دار محلول و خرده های غذایی درشت تغذیه شدند در مقایسه با گروهی که همین رژیم غذایی را به صورت کاملاً قابل انعطاف و ‏له شده اخذ می کردند زمان طولانی تری غذا را داخل رود? خود نگه می داشتند . بعلاوه ، با یک رژیم غذایی فیبردار ‏نامحلول اشباع روده افزایش می یابد و این احتمالاً به خاطر مقدار آب ذخیره شده در این فیبرهاست . در صورت حذف ‏رژیم فیبردار، تناول کردن پرها واقعه می‌ افتد . تاکنون ، برهان خاصی برای رفتارهای مالامال میل کردن معین نشده . این شواهد ‏نشان می دهد که گوشه ای از اینگونه رفتارهای نوک زنی به پرها احتمالاً به ترکیبات خوراک مربوط می شود‏‎ .‎ 

‎ 

• ‎رژیم غذایی کم انرژی کارداران خوراکی که موجب سیر شدن پرنده می گردد سبب ساز کاهش رفتارهای خوردن مالامال در مرغ های تخمگذار می گردد . ‏توصیه می شود که مرغ های پرورشی و تخمگذار را رژیم غذایی اندک انرژی (به ترتیب2450 و 2600 کیلو کالری) با ‏محتوای بسیار کربوهیدرات نامحلول (به ترتیب 150 و 125 گرم در هر کیلوگرم) . منابع کربوهیدرات می بایست در نیم? ‏دوم دور? رشد و در طول دور? تخمگذاری بصورت دانه درشت به مرغ ها داده شود‏‎ .‎