رفاه حیوان در مرغ های تخمگذار به نوک زدن و آسیب رساندن پرها با نوک معطوف می شود . در این خصوص تغذیه نقش مهمی را ایفا می نماید . صورت و ساختار طعام ، خط مش های تغذیه کردن ، و ارزش غذایی کلیه درسیر شدن پرنده و نوک زنی پرها تأثیر گذار هستند .
از سال 2012 میلادی به بعد در اتحادی? اروپا حکم ممنوعیت نگهداری طیور در قفس اعلام شد و هم مقطع در بعضی کشورها در خصوص ممنوعیت نوک چینی نیز طرح ریزی شد . این تغییرات باعث به بروز مشکلاتی از قبیل نوک زنی پرها و کانیبالیسم شد . نوک زنی پرها به یک‌سری دلیل بستگی داراست که از آن گزاره عوامل ژنتیکی ، محیطی و تغذیه است . برخی از نظریه ها راهکار تغذیه را بعنوان دلیلی برای کاهش کانیبالیسم در بین طیور دانسته اند . بخصوص تغذیه در پولت ها و جوجه ها با کاهش آسیب رساندن و نوک زدن پر ها در بزرگسالی نقش خود را بخش اعظم نشان می دهند .
• تأثیر روزهای اول زندگی طیور روزهای اولیه حیات طیور ظاهراً نقش مهمی در ارتقاء رفتارهای نوک زنی طیوران داراست . روزهای اولیه معاش دور? اصلی و بحرانی است که نقش پذیری در آن صورت می گیرد . در این عصر ، وابستگی ها و تأثیرات محفظه پیرامون اهمیت خویش را در تمام طول حیات نشان می دهد . در تحقیقی که انجام شد ، پولت های 0-4 هفته را بر روی شن ، کاه و مفتول حفظ و رشد دادند . پس از آن تمام تیم بر روی شن و کاه حفظ شدند . آن گونه از مرغ هایی که بر روی مفتول مراقبت شدند بدترین وضعیت پر و بال و پر را داشتند نوک خوردگی پرها در میانشان بخش اعظم به دیده می‌خورد و حمام شن و ماس? کمتری می گرفتند و بخاطر همنوع خواری آمار مرگ و میر در در میان آن ها بیشتر بود . این تحقیق اهمیت 4 هفت? اولیه حیات را بر روی رفتارهای نوک زنی طیور نشان می دهد .
در تحقیقی دیگر ، یک دسته دیگر از تأثیر لایه های زیرین چک شد . طیور بر روی سطح ها مفتولی حفظ شدند و در سنین متفاوت این سطح مفتولی با سطح سفت و محکمی که با تراشه های چوبی پوشیده گردیده بود جایگزین شد . مرغ های بالغی که بر روی سطح ها مفتولی رشد و رشد یافته بودند در مقایسه با مرغ هایی که بر روی سطوحی با تراشه های چوبی نگهداشته شده بودند نوک زنی بیشتری از خود نشان می دادند . مرغ هایی که بر روی سطوح با تراشه های چوبی نگه داشته شده بودند نوک زدن به زمین در میانشان اکثر دیده می شد . به حیث می رسید که زمان تماس با سطوح مختلف بر روی اندازه نوک زنی پرها تأثیرگذار باشد . پولت هایی که در 10 روزگی در تماس با شن و ماسه بودند در مقایسه با پولت هایی که در یک روزگی در معرض شن و ماسه قرار گرفتند رفتارهای نوک زنی بیشتری از خویش نشان دادند . پولت هایی که بر روی سطوح مفتولی و بدون هیچ شانسی برای کاویدن و جستجو کردن نگه داشته شدند نوک زنی های خفیفی داشتند که احتمالاً سبب به نوک زنی های شدید در آینده می گردد .
•
شکل خوراک و راه و روش های تغذیه در مرغ های تخمگذار ، شکل و قالب غذا معمولا به چهره قابل انعطاف و خمیری می‌باشد . پژوهش ها نشان داده تغذی? طیور با خوراک بصورت پلت سبب به ارتقاء نوک زنی پرها می گردد . ارتباط و مقابله قابل توجهی بین وجود و یا فقدان علوفه و شکل خوراک (چه بصورت پلت و یا نرم) وجود داشت . اندازه بالای نوک زنی و آسیب دیدگی پرها در مرغ های تخمگذاری که در سطوح سوای کاه مراقبت می شدند و با پلت تغذیه می شدند حاکی از آن بود که مرغ های تخمگذار بایستی با میزان قابل قبولی علوفه تغذیه شوند .
هنگامیکه مرغ ها با خوراکی که به انداز? کافی و مناسب ریز و له گردیده بود تغذیه شدند چون بخش اعظم سرگرم تناول کردن طعام می‌باشند و بازه بیشتری را صرف تناول کردن و نوک زدن به خوراک می کنند رفتارهای کانیبالیسمی و زخم رساندن به پرها خیلی کمتر از زمانی می‌باشد که با طعام درشت خیس تغذیه می گردند مرغ
هایی که بر روی سطح های با تراشه های چوبی نگه داشته گردیده بودند نوک زدن به زمین در میانشان بخش اعظم چشم می شد •
تأثیر ترکیبات و مواد سازند? خوراک محتویات پروتئینی ، مواد معدنی ، انرژی و فیبر طعام بر روی رفتارهای کانیبالیسمی تأثیر می گذارد . کاهش اندازه انرژی طعام می تواند سبب ساز به بهبود وضعیت لبریز و بال ها شود . در تحقیقی که انجام شد، دو گروه بلدرچین های ژاپنی را که یکی با غذای رقیق شده با 40 درصد پودر سلولز و دیگری با غذای عادی و رقیق نشده تغذیه می شدند با یکدیگر مقایسه شدند . جذب طعام در گروهی که از غذای رقیق شده تغذیه می شدند بخش اعظم بود ؛ به این معنا که آنها بضاعت جبران غذای کم انرژی را داشتند . طول بازه زمانی وعده های غذایی عمده و فاصل? میان وعده های غذایی کوتاه و تعداد وعده های غذایی در ارتفاع روز عمده بود . رژیم غذایی رقیق همچنین سرعت پرندگان را نیز افزایش داد و حاکی از ارتقا اندازه تردد و عبور پرنده ها (به سمت غذا) بود و این به این مفهوم بود که اندازه عبور و رفت و آمد طیوران هم متأثر از رقیق شدن غذا و کاهش مقدار انرژی از غذای دریافتی بود .
به ویژه فیبرهای نامحلول ، زمان برهه زمانی میل کردن خوراک را اکثر می نماید . به علت ارتقاء مقدار فیبر درشت جان دار در خوراک ، هضم در سنگدان نیز کاهش می یابد . پولت هایی که رژیم غذایی ناچیز انرژی دریافت می کردند مقدار میل کردن غذا در آها عمده می شد سوای آنکه مقطع بازه زمانی میل کردن غذا در آن ها ارتقاء یابد . در طول دور? پرورش، کاهش مقدار انرژی تأثیر بیشتری بر روی رفتارهای کانیبالیسمی می گذارد . مرغ هایی که در ارتفاع دور? تخمگذاری با اندازه بالای کربوهیدرات نامحلول تغذیه می شدند در مقایسه با مرغ هایی که رژیم غذایی استاندارد و معمول را دریافت می کردند، وضعیت لبریز و بال و پر بهتری داشتند . همچنین مرغ هایی که در هر دو دور? رویش و تخمگذاری با رژیم غذایی کربوهیدرات دار محلول تغذیه می شدند در مقایسه با مرغ هایی که فقط در یک عدد از عصر های رشد و یا این که تخمگذاری از این مدل رژیم غذایی برخوردار می شدند، از شرایط لبریز و بال و پر بهتری در دور? تخمگذاری برخوردار بودند .
• اشباع و سیری در مرغ های تخمگذار فرایند اشباع و سیری پذیری و یا احساس گرسنگی در مرغ و ماکیان و تأثیرات آن بر روی رفتارهای کانیبالیسمی هنوز کاملاً مشخص نشده . سنگدان منتخب از مجرای معدی هست که نقش مهمی در تعدیل و تهیه تغذیه دارااست . فیبرهای نامحلول نقش مهمی در عملکرد سنگدان دارااست . آنان در سنگدان انباشته می شوند و بیشتر از بقیه مواد غذایی در بدن می نظیر . به همین دلیل انتظار می رود که پرنده را برای برهه زمانی طولانی تری سیر نگه داراست . مرغ هایی که با رژیم غذایی کربوهیدرات دار محلول و خرده های غذایی درشت تغذیه شدند در مقایسه با گروهی که همین رژیم غذایی را به صورت کاملاً قابل انعطاف و له شده اخذ می کردند زمان طولانی تری غذا را داخل رود? خود نگه می داشتند . بعلاوه ، با یک رژیم غذایی فیبردار نامحلول اشباع روده افزایش می یابد و این احتمالاً به خاطر مقدار آب ذخیره شده در این فیبرهاست . در صورت حذف رژیم فیبردار، تناول کردن پرها واقعه می افتد . تاکنون ، برهان خاصی برای رفتارهای مالامال میل کردن معین نشده . این شواهد نشان می دهد که گوشه ای از اینگونه رفتارهای نوک زنی به پرها احتمالاً به ترکیبات خوراک مربوط می شود .
• رژیم غذایی کم انرژی کارداران خوراکی که موجب سیر شدن پرنده می گردد سبب ساز کاهش رفتارهای خوردن مالامال در مرغ های تخمگذار می گردد . توصیه می شود که مرغ های پرورشی و تخمگذار را رژیم غذایی اندک انرژی (به ترتیب2450 و 2600 کیلو کالری) با محتوای بسیار کربوهیدرات نامحلول (به ترتیب 150 و 125 گرم در هر کیلوگرم) . منابع کربوهیدرات می بایست در نیم? دوم دور? رشد و در طول دور? تخمگذاری بصورت دانه درشت به مرغ ها داده شود .
